Wieś Miłkowice Maćki, zwana dawniej Miłkowice Ruskie, istniała już w XV w. i należała początkowo do parafii Drohiczyn. Obecna nazwa pochodzi od dziedzica tej osady Macieja Miłkowskiego (zm. ok. 1478), asesora sądu drohickiego (1464). W 1470 roku wspomniany Maciej Miłkowski razem z żoną Katarzyną był dobrodziejem zakonu franciszkanów z Drohiczyna. Ich córka Juliana, która poślubiła Jana Horbowskiego, wniosła tę wieś w ręce Horbowskich (1482). W 1522 roku właścicielami byli synowie Jakuba - Michno i Paweł Horbowscy herbu Korczak. Ok. 1550 roku Agnieszka Horbowska, córka Pawła Horbowskiego, chorążego brzeskiego, wnuczka Jakuba i prawnuczka Jana i Elżbiety Horbowskich była żoną Janusza Korowickiego. Z Rejestru Poborowego z 1580 roku wynika, że właścicielem części Miłkowic Ruskich byli wówczas dziedzice Sadów - Lenard Meżeński i Szczęsny Sadowski, a także Krzysztof Korowicki herbu Prus razem z synową Dorotą. W następnych okresach wieś należała do: Nowosielskich, Obniskich i Smorczewskich. W 1596 roku Miłkowice Maćki weszły w skład nowo utworzonej parafii w Sadach. Stanisław Sadowski brat fundatora kościoła w Sadach Krzysztofa Sadowskiego, starosty ostryńskiego i właściciel części Miłkowic nadał je kościołowi w Sadach w formie uposażenia. Z dniem 30 sierpnia 1606 r. wieś Miłkowice Maćki razem z trzema okolicznymi wsiami (Miłkowice Janki, Paszki i Stawki) staraniem Ojców Jezuitów została włączona ponownie do parafii Drohiczyn. W dniu 7 lipca 1607 roku została zawarta ugoda pomiędzy wspomnianym kolatorem sadoweńskim a proboszczem drohickim o warunkach przynależności Miłkowic do parafii Sady. Pierwsza drewniana kaplica pw. św. Rocha w Miłkowicach została zbudowana z okazji ustania morowego powietrza, które nawiedziło Podlasie na przełomie 1710 i 1711 roku. Jej fundatorem być zapewne miejscowy dziedzic i wojski mielnicki - Leon Korowicki herbu Prus (1683-1753) i jego żona Antonina Garwaska. Postawiona świątynia miała status kaplicy cmentarnej. Ich synem był m. in. Roch Korowicki (zm. ok. 1777). Przez wiele lat wokół niej grzebano zmarłych z okolicznych wsi (np. Miłkowice, Lisowo, Putkowice, Kłopoty). Opis wizytacji parafii drohickiej z 30 grudnia 1791 roku potwierdza istnienie w Miłkowicach Maćkach małego kościoła filialnego pw. św. Rocha. Obecna drewniana świątynia pochodzi z początku XIX wieku. W dniu 6 lipca 1811 r. ks. Teofil Caroli (1739-1818), rektor kolegium pijarskiego i proboszcz drohicki (1792-1818), poświecił kamień węgielny pod budowę drewnianego kościoła. Jego fundatorem był dziedzic Sieniewic (od 1785) - Jan Smorczewski (1754-1822), syn Leopolda i Marianny z Tużyckich - skarbnik ziemski drohicki (1794-1822) i sędzia powiatów bielskiego oraz drohickiego (1792-1822). Jego portret wisiał w kościele miłkowickim jeszcze przed 1939 r., a obok kościoła znajduje się klasycystyczny nagrobek jego i małżonki. W 1833 roku archidiakon białostocki rozpoczął starania o formalne przypisanie trzech Miłkowic i Koczer do parafii drohickiej. Ostatecznie od 14 grudnia 1839 roku kościół ten stał się filią drohiczyńskiej parafii (do 1922). Po powstaniu styczniowym, kiedy to w dniu 26 marca 1865 roku - z rozkazu (Nr 4051) Mikołaja hr. Murawjewa „Wieszatiela” (1796-1866), gubernatora grodzieńskiego, wileńskiego i 6. guberni litewsko-białoruskich (1863-1865) - zlikwidowano parafię w Sadach (Sadowie) budynki i ziemię oddano duchowieństwu prawosławnemu, a część wyposażenia została przeniesiona do Miłkowic. W ten sposób w kościele miłkowickim znalazła się zabytkowa ambona z XVII w. W latach 1996-1997 przywrócono jej dawny wygląd, dzięki staraniom ks. prob. Henryka Kosza, pod nadzorem prof. Stanisława Stawickiego z Warszawy. Samodzielna parafia w Miłkowicach została erygowana 16 grudnia 1922 roku przez ks. Jerzego Matulewicza (1871-1927), biskupa wileńskiego (1918-1925). Jej pierwszym proboszczem w dniu 16 października 1922 roku (do 1927) został ks. Kazimierz Kowalewski (1879-1927). Gruntowny remont kościoła został przeprowadzony w latach 1936-1937, pod kierunkiem ks. Stanisława Filmanowicza (1888-1942), ówczesnego proboszcza (1935-1942). W latach 1939-1941, gdy wszystkie kościoły w Drohiczynie były zabrane przez wojska sowieckie, w Miłkowicach miała swą siedzibę parafia drohiczyńska. W pobliżu kościoła od strony południowej znajduje się murowana kapliczka zbudowana w 1949 roku przez ks. Kazimierza Staniewicza (1906-1974). Wewnątrz niej znajduje się studnia ze źródlaną wodą, która według starożytnej tradycji posiada właściwości uzdrawiające. Poświęcenia kapliczki w dniu 25 września 1949 roku dokonał ks. prał. Henryk Humnicki (1873-1959), wikariusz kapitulny diecezji pińskiej (1946-1950). Warto jeszcze pamiętać, iż na terenie parafii miłkowickiej (wcześniej drohickiej) leży miejscowość Sady, w której w dniu 2 października 1596 roku został ufundowany kościół pw. Trójcy Świętej, Najświętszej Maryi Panny, św. Krzysztofa i św. Anny przez dziedzica wsi sady - Krzysztofa Sadowskiego herbu Lubicz (zm. po 1596), starostę ostrzyńskiego i dworzanina królewskiego (od 1583) i jego żonę (od 1574) Annę Radziwiłł (zm. 1601), córkę Jana Radziwiłła (zm. 1542). W ramach represji carskich w 1864 roku spalono kościół, a rok później skasowano parafię. Ostatnim jej proboszczem, który przekazał księgi metrykalne do Drohiczyna, był ks. Sylwester Pętkowski (1852-1865). Obok kościoła stoi drewniana dzwonnica konstrukcji słupowej zbudowana w 1864 roku. W ogrodzie parafialnym znajduje się zaś murowana plebania, zbudowana w latach 1975-1978, staraniem ks. Piotra Grzegorczuka (1931-2000), ówczesnego proboszcza (1972-1978). Kaplica: Skiwy Małe - Drewniana kaplica została zorganizowana w 1980 roku, staraniem ks. kan. Krzysztofa Maksimiuka, ówczesnego proboszcza (1978-1983).

Oprac. ks. dr Zbigniew Rostkowski

Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży

Stowarzyszenie Żywego Różańca