Antoni Dydycz urodził się w rodzinie rolniczej w Serpelicach 24 sierpnia 1938 roku jako syn Michała (1902-1984) i Janiny z d. Adamiuk (1912-2004). Został ochrzczony 25 września 1938 roku w Konstantynowie. W rodzinnej wsi ukończył Szkołę Podstawową, a w 1954 roku Liceum Biskupie w Lublinie. 14 sierpnia 1954 roku wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Łomży. Profesję czasową złożył w Nowym Mieście n. Pilicą 15 sierpnia 1955 roku, przyjmując imię zakonne – Pacyfik. Szkołę średnią kontynuował w Niższym Seminarium Duchownym OO. Kapucynów w Nowym Mieście (Seminarium Serafickie). Egzamin dojrzałości zdał eksternistycznie w 1957 roku w II Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kochanowskiego w Krakowie. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Wyższym Seminarium Duchownym OO. Kapucynów w Łomży w latach 1957-1963. W ich trakcie złożył profesję wieczystą 26 sierpnia 1961 roku w Nowym Mieście n. Pilicą. Święcenia diakońskie otrzymał 30 marca 1963 roku z rąk ks. Czesława Falkowskiego (1887-1969), biskupa łomżyńskiego (1949-1969). Wspomniany ordynariusz udzielił mu również święceń kapłańskich 29 czerwca 1963 roku, które miały miejsce w kościele kapucyńskim pw. Matki Bożej Bolesnej w Łomży.

Po święceniach kapłańskich pracował jako katecheta lubelskich szkół średnich. Jednocześnie w latach 1964-1967 studiował socjologię na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, uzyskując w 1970 roku tytuł magistra. Od 1967 do 1976 roku był gwardianem klasztoru kapucyńskiego w Białej Podlaskiej. w latach 1976-1982 pełnił funkcję prowincjała Warszawskiej Prowincji Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów. W tym czasie był również przewodniczącym Konferencji Wyższych Przełożonych Męskich i Żeńskich Zakonów i Zgromadzeń Franciszkańskich (1978-1982). W czasie kapituły generalnej 9 czerwca 1982 roku został wybrany definitorem generalnym zakonu. Tę funkcje pełnił w latach 1982-1994 w Kurii Generalnej Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Rzymie. Stopień naukowy doktora z nauk humanistycznych (historia) uzyskał 29 marca 1994 roku na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

20 czerwca 1994 roku został prekonizowany biskupem drohiczyńskim. Święcenia biskupie – z rąk ks. abp. Józefa Kowalczyka, nuncjusza Apostolskiego w Polsce – otrzymał 10 lipca 1994 roku i tego też dnia odbył ingres do katedry drohiczyńskiej. Współkonsekratorami byli: ks. abp Stanisław Szymecki – metropolita białostocki i ks. abp Franciszek Gioia OFMCap. z Rzymu – sekretarz Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżnych. 24 lipca 1994 roku odbył ingres do konkatedry w Sokołowie Podlaskim.

Zawołanie biskupie to: Populus Tuus – hereditas Tua (Lud Twój – dziedzictwem Twoim).

Przeszedł na emeryturę 29 marca 2014 r.

Na podstawie opracowania ks. dra Zbigniewa Rostkowskiego