„Pan Cię uchroni od zła wszelkiego”

Powołując  kapitułę  bp Antoni Dydycz, podkreślił wówczas historyczność i doniosłość tego wydarzenia w historii Bielska Podlaskiego. „Kapituły dodają bowiem splendoru i doniosłości sprawowanej liturgii, a powołanie ich stanowi wyróżnienie, tak dla konkretnej świątyni, jak też całej społeczności miasta”. Pamiętał  o tym  prepozyt ks. prał. dr Ludwik Olszewski, dziekan i proboszcz wprowadzając w specjalnym obrzędzie pod przewodnictwem biskupa kanoników.

I tak podczas uroczystości instalacji kanonickiej 26 maja 2022 r. w bielskiej bazylice, której przewodniczył  ks. bp Piotr Sawczuk, ks. kan. Dariusz Kujawa dotychczasowy kanonik honorowy Drohiczyńskiej Kapituły Katedralnej otrzymał godność kanonika gremialnego Podlaskiej Kapituły Kolegiackiej. Kanonikiem honorowym tejże Kapituły został ks. Krzysztof Janowic.

Licznie przybyłych do bazyliki ks. celebransów powitał ks. dziekan i proboszcz bazyliki Ryszard Zalewski, zapraszając do wspólnej modlitwy za kapłanów, którzy posługiwali w Winnicy Pana. Uroczystość rozpoczęła się wspólnym odśpiewaniem egzekwii, „Pan Cię uchroni od zła wszelkiego” pod przewodnictwem ks. dr Piotra Arbaszewskiego. Homilię  wygłosił ks. Bohdan Sawicki, proboszcz parafii św. Andrzeja Boboli w Siemiatyczach, który  w  bielskiej bazylice 25 maja 2017 r. został wprowadzony do grona kanoników wraz z ks. dr Piotrem Arbaszewskim, ks. Janem Henrykiem Bałdygą i  ks. dr Andrzejem Lubowickim przez bpa Tadeusza Pikusa.

Ks. Sawicki w homilii  m. in. nawiązał do szekspirowskiej sekwencji  z „Króla Leara”, którą  podczas próby w Poznaniu wypowiedział  wspaniały aktor Tadeusz  Łomnicki:   „Więc jakieś życie świta przede mną. Dalej, łapmy je, pędźmy za nim, biegiem, biegiem!”. Tak brzmiały ostatnie słowa aktora, będące zarazem fragmentem sztuki. „Jakieś życie świta przede mną” – to życie wieczne, to  przebywanie we wspólnocie, z tymi z którymi żyliśmy. Zmarli  kapłani byli  we wspólnocie kościoła, dziś uczestniczą  w  życiu wiecznym na wzór Boga, na ile może stworzenie uczestniczyć w życiu Boga.  Nawiązał do kapłanów ziemi bielskiej, których upamiętniają w świątyni witraże.

W nawiązaniu do konkluzji słów odczytanych z Ewangelii o uzdrowieniu  niewidomego przez Jezusa, zakończonej słowami, cały lud oddał chwałę Bogu, kapłani kolegiaccy oddali chwałę Bogu modląc się w Modlitwie Wiernych za Kaplanów, którzy odeszli do chwały Pana.

Przed udzieleniem błogosławieństwa podziękował księdzu  dziekanowi, kapłanom   za  wspólną modlitwę. Mszę św. zakończył wspólny śpiew modlitwy „Anioł Pański”.

Tekst i zdjęcia – Tadeusz Szereszewski