Z Maryją w Rok Jubileuszowy
Przebiegały on pod hasłem „Pielgrzymi nadziei – z Maryją w Rok Jubileuszowy”. Prowadził je ks. Mateusz Gołoś – dyrektor Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego Kurii Diecezjalnej. Ich głównym celem było przygotowanie do Świąt Bożego Narodzenia i zbliżającego się Roku Jubileuszowego. Tradycyjnie pierwszym punktem programu była Droga Krzyżowa. Przechodząc od stacji do stacji w wyobraźni widzieliśmy Maryję – Matkę Jezusa, która nawet kiedy złożono w Jej ręce martwe Ciało Syna „nie traci nadziei, … milczy, ale w Jej sercu brzmi modlitwa pełna ufności”. Wobec tajemnicy grobu, do którego kamień zamyka wejście, „wydaje się, że to koniec, że wszystko zostało stracone, ale w Sercu Maryi tli się nadzieja na Zmartwychwstanie, trwa w cichej modlitwie, ucząc i nas pozostawania w ufności”.
Po zakończeniu i chwili skupienia ks. Mateusz rozpoczął Eucharystię, którą ofiarowaliśmy w intencji zmarłych kapłanów i członków kół różańcowych z diecezji. Na wstępie homilii nawiązując do czytania i Ewangelii rekolekcjonista powołując się na bullę papieża Franciszka Spes non confundit (Nadzieja zawieść nie może) ogłaszającą Rok Jubileuszowy przypomniał, jak wyglądały wcześniejsze obchody jubileuszowe, a także pokrótce omówił poszczególne zawarte w niej wezwania. Za papieżem wspomniał także o deficycie nadziei, również w nas samych.
Pierwsza z trzech konferencji pomogła uczestnikom wejście z Maryją w kontemplację Eucharystii. Ks. Mateusz zaproponował, aby razem z Maryją przejść śladem Eucharystii. Św. Jan Paweł II w encyklice o Eucharystii Ecclesia de Eucharistia nazwał Maryję Niewiastą Eucharystii. Maryja była nie tylko pierwszym tabernakulum, ale i pierwszą monstrancją. Nie tylko uczestniczy w Eucharystii, ale także z miłością zaprasza każdego z nas do wiary. Podczas kolejnych konferencji rekolekcjonista starał się wskazywać na obecność Maryi w każdym momencie Eucharystii. Szczegółowo omawiał i przybliżał znaczenia sformułowań, chwil w ciszy, czy modlitwy naprzemiennie z kapłanem przewodniczącym Mszy św.
W sobotę dojechały kolejne osoby i przybyli członkowie kół mieszkający w Siemiatyczach. Mimo dość napiętego programu znalazł się czas, aby obejrzeć zakazany we Francji film Apostoł. Opisuje on historię nawróconego na katolicyzm muzułmanina. Dokonało się to pod wpływem księdza, którego siostrę zamordowano. Pomimo tego kapłan pomagał rodzicom mordercy przeżyć traumę.
Podczas wystawiania Najświętszego Sakramentu ks. Mateusz wraz z przybyłymi kapłanami: ks. Danielem i ks. Maciejem – wikariuszami parafii św. Andrzeja Boboli w Siemiatyczach, zajęli miejsce w konfesjonałach, aby pomóc nam oczyścić swoje serca i sumienia.
Kolejna Msza św. była sprawowana w intencjach zapisanych na kartkach, i tych zapisanych w sercach, wiadomych tylko Bogu. W homilii ksiądz celebrans wspomniał o św. Andrzeju Apostole, o pielgrzymowaniu i planach diecezjalnych pielgrzymek w Roku Jubileuszowym. Dzieląc się przeżyciem z pielgrzymowania do Santiago de Compostela, zachęcał do przykładania większej uwagi do modlitwy, do większego skupiania się przy wypowiadanych słowach, gdyż Boże słowo ma wagę absolutną.
Ważne miejsce, jak na rodzinę różańcową przystało, miała modlitwa różańcowa. Do części bolesnej w piątek, radosnej i światła w sobotę, posłużyły nam rozważania z listopadowego miesięcznika Różaniec. Natomiast w niedzielę, podczas części chwalebnej, towarzyszyła nam bł. Paulina Jaricot. Każda część Różańca ofiarowana była w innej intencji: za zmarłych kapłanów i członków kół różańcowych, w intencji Ojczyzny i o pokój na świecie, w intencji naszych kapłanów, misjonarzy i o powołania oraz w intencji członków naszej diecezjalnej wspólnoty. Sobotnią modlitwę zakończyliśmy Apelem Jasnogórskim. Kto czuł potrzebę delektowania się ciszą, miał możliwość pozostania w kaplicy.
W niedzielę nie zabrakło czasu na dzielenie się przeżyciami, świadectwami oraz spostrzeżeniami. Znalazły się osoby, które pierwszy raz wyrzuciły z siebie ból noszony w sercu od lat. Popłynęło wiele łez ze wzruszenia. Kiedy emocje opadły i policzki obeschły, u wielu pojawił się uśmiech i popłynęły tym razem słowa wdzięczności, szczególnie pod adresem obecnego ks. rekolekcjonisty oraz wymiana uśmiechów między sobą.
Msza św., przypadająca w pierwszą niedzielę Adwentu, ofiarowana była w intencjach uczestników rekolekcji. W Ewangelii (Łk 21, 34-36) Jezus mówi: „Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie” – mówi to i do nas, tylko my czy słyszymy? W homilii ks. Mateusz wyjaśnił nam m.in. kwestie oczekiwania na Boże Narodzenie oraz oczekiwania na przyjście Chrystusa – „Adwent jest czasem liturgicznym, w którym mocno widać czas nadziei”. Dalej nawiązując do psalmu 25 starał się pokazać znaczenie określenia: droga i ścieżka – „w kontekście człowieka, nawet życie człowieka jest drogą. Chrystus w Ewangelii mówi, Ja jestem Drogą. Ścieżką są np. nasze rekolekcje”. Proponował, aby poświęcać czas na głębszą modlitwę każdego dnia, nie odkładać na inny czas czy na później, gdyż nie wiadomo, czy tego później doczekamy.
Wierzę, że te rekolekcje w nas zaowocują, przyczynią się do przywrócenia i szerzenia klimatu nadziei i ufności, a także pozwolą odkrywać sens braterstwa i wzajemnego poszanowania istot ludzkich, którego tak bardzo dziś brakuje.
tekst i zdjęcia – Renata Przewoźnik
