Wszyscy jesteśmy powołani do świętości – pierwsza w diecezji drohiczyńskiej konsekracja dziewicy

Konsekracja dla osób żyjących w świecie oznacza, że stają się one całkowicie poświęcone Bogu, wypełniając dalej te same zadania, co przed konsekracją. Nadal mieszkają i pracują, tak jak wcześniej. Ten stan życia jest wielkim znakiem i świadectwem miłości Kościoła do Chrystusa swego Oblubieńca.

Po słowach Ewangelii ks. bp Tadeusz Pikus zwrócił się do kandydatki zachęcając by wyraziła swą gotowość pójścia za Chrystusem. Odpowiedziała „Oto jestem…” a następnie zaśpiewała antyfonę „Oto idę z radosnym sercem…”.

Przed samą konsekracją Ekscelencja wygłosił kazanie, w którym mocno podkreślał, że każdy z nas powołany jest do świętości.

Posłuchaj homilii ks. bpa Tadeusza Pikusa:

Następnie odbyła się konsekracja. Akt ten rozpoczęło ponowne potwierdzenie przez kandydatkę, że chce przyjąć konsekrację. Wierni śpiewając litanię modlili się wobec leżący krzyżem kobiety. Biskup odśpiewał modlitwę konsekracji nad kandydatką i od tej chwili Magdalena Murawska została osoba konsekrowaną, czyli w sposób szczególny włączoną w misje Chrystusa i Jego Kościoła.

Na znak konsekracji z rąk Pasterza diecezji Magdalena otrzymała biały welon, obrączkę i księgę Liturgii Godzin.

W tym ważnym dla całej diecezji dniu, Magdalenie towarzyszyła rodzina, przyjaciele, członkowie wielu wspólnot z którym jest ona związana, kapłani, klerycy i siostry zakonne.

Do obrzędu konsekracji Magdalena Murawska przygotowywała się przez kilka lat, wspierał ją w tej formacji ks. Jarosław Błażejak diecezjalny opiekun indywidualnych form życia duchowego, na jego ręce przed rokiem złożyła pierwsze śluby czystości. Bezpośrednim przygotowaniem do konsekracji były rekolekcje w Pustelni Zwiastowania w Poletyłach, której opiekunem jest ks. Robert Grzybowski.

Wiele osób mówiło tego dnia o wielkiej odwadze Magdaleny, która jako pierwsza świecka osoba w diecezji publicznie złożyła śluby czystości i została konsekrowana jako dziewica. Każde powołanie wymaga odwagi, a każda droga jest jak wytyczanie ścieżki, odpowiadała pani Magdalena Murawska. Nawet w tych ścieżkach, które wydają się być utarte,jak droga małżeństwa, droga życia konsekrowanego, kapłaństwa czy życia w samotności jest drogą jedyną i niepowtarzalna. Na pewno sytuacja gdy robię coś jako pierwsza w diecezji jest nietypowa. Podjęłam decyzję, by starać się o konsekrację. Dwa lata temu złożyłam do księdza biskupa podanie z prośba o formację i zatwierdzenie tej mojej drogi, którą rozeznawałam od wielu lat. Odkryła swoją życiową drogę i nią poszłam. Doświadczyłam miłości Pana Boga, to chcę iść tą drogą, którą mnie prowadzi (…). Na zewnątrz nic się nie zmienia, ale wewnętrznie zmienia się wszystko, bo jestem osobą konsekrowaną i poślubioną Jezusowi. Wierzę, że idzie za tym łaska Boża, która będzie mnie prowadzić.

Na pamiątkowym obrazku pani Magdalena umieściła słowa: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego. (Łk 1, 38).

tekst i zdjęcia – Agnieszka Bolewska-Iwaniuk

(kopiowanie i wykorzystywanie zdjęć w celach komercyjnych wymaga zgody autora)