Wieczór Poezji Lucjana Boruty w Drohiczynie w 25 rocznicę jego śmierci
W sobotę 20 czerwca o godz. 1800 w kościele pofranciszkańskim w Drohiczynie odbędzie się Wieczór Poezji Lucjana Boruty pod tytułem: „Nadbużański Psałterz”, przygotowany z okazji 25. rocznicy śmieci naszego poety i rzeźbiarza.
Na koncert w imieniu organizatorów, którymi są : Drohiczyńskie Warsztaty Muzyki Liturgicznej, Muzeum Diecezjalne im. Jana Pawła II w Drohiczynie, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Diecezji Drohiczyńskiej, Miejsko – Gminny Ośrodek Kultury w Drohiczynie, Wyższe Seminarium Duchowne Najświętszego Serca Pana Jezusa w Drohiczynie i Parafia Rzymskokatolicka Trójcy Przenajświętszej w Drohiczynie, zaprasza ks. dr Zenon Czumaj – dyrektor Muzeum Diecezjalnego im. Jana Pawła II w Drohiczynie.
Patronat nad koncertem objął biskup drohiczyński Tadeusz Pikus, a w jego programie jest Prezentacja nowego tomiku wierszy, w tym 73 jeszcze nigdy niepublikowanych Lucjana Boruty pt. „Nadbużański Psałterz”, wydanego przez Muzeum Diecezjalne im. Jana Pawła II w Drohiczynie, uhonorowanie osób szczególnie zasłużonych w promowaniu spuścizny literackiej i rzeźbiarskiej Lucjana Boruty oraz koncert z wykorzystaniem utworów artysty przygotowany przez Drohiczyńskie Warsztaty Muzyki Liturgicznej oparty na utworach artysty.
Lucjan Boruta – rzeźbiarz i poeta z Drohiczyna.. urodził się w Drażniewie, nadbużańskiej wiosce, leżącej naprzeciwko Drohiczyna, po drugiej stronie Bugu, w 1929 roku. Po latach życiowej tułaczki w różnych miejscach Polski, gdzie pracował jako niewykwalifikowany robotnik, i po często dramatycznych przeżyciach, w 1959 roku osiadł w Drohiczynie. Został tutaj zatrudniony jako kościelny w kościele pofranciszkańskim przez ks. Wiktora Glińskiego. Pomagając konserwatorom, zatrudnionym przy renowacji tamtejszej świątyni, objawił się jego talent artystyczny. Wówczas także zaczął wykonywać pierwsze rzeźby z drewna. W 1966 roku uległ wypadkowi, spadając z rusztowania w kościele, po którym nie odzyskał już nigdy pełnej sprawności. Jako inwalida, pracował jeszcze przez 5 lat w tym kościele. Później oddał się całkowicie swej pasji, która było rzeźbienie. Jego prace, zarówno w plenerze, jak też w świątyniach, muzeach i domach prywatnych, można podziwiać między innymi w Drohiczynie, Sitańcu, Dąbrownicy, Zwierzyńcu, Krasnobrodzie, Włodawie, Horodle, Perespie, Łazówku, Ruskowie, Wirowie, Wegrowie, Topczewie, Karczówce, Rabce i Mariówce. Można je znaleźć również w Watykanie, Niemczech i innych krajach Europy, a także Afryki. Rzeźbił stacje Drogi Krzyżowej, wizerunki świętych, postacie historyczne oraz wiele krzyży. We wszystkich uwidacznia się jego niepowtarzalny styl, charakteryzujący się ostrymi pociągnięciami dłuta. Są też często naznaczone ekspresyjnym wyrazem emocji, zwłaszcza cierpienia. Pod koniec jego życia, okazało się również, że Lucjan Boruta pisał wiersze. Pomimo niewielkiego wykształcenia, które posiadał, odznaczały się one wysokim poziomem artystycznym. Po śmierci jego wiersze zostały wydane drukiem. Artysta został przyjęty do grona Siedleckiego Stowarzyszenia Twórców Kultury oraz był laureatem pierwszej edycji Nagrody im Ludomira Benedyktowicza. W Drohiczynie został zapamiętany, również jako człowiek głębokiej wrażliwości i modlitwy.
Wspominając go ś. p. ks. inf. Eugeniusz Borowski, powiedział kiedyś: „On ciągle szukał jeszcze czegoś więcej. Ludzie zmuszali go do tego, aby seryjnie robił krzyże i do dziś trudno znaleźć w Drohiczynie, dom ludzi wówczas tutaj mieszkających, aby w nim nie było ”lucjanowego” krzyża.”
Zmarł 21 maja 1990 roku i został pochowany na cmentarzu w Drohiczynie . Jego osoba i twórczość stała się jednym z symboli i swoistą wizytówką miasta.
ks. Artur Płachno
