Peregrynacja relikwii bł. Hanny Heleny Chrzanowskiej

Z inicjatywy Krajowego Duszpasterstwa Służby Zdrowia w Kościele w Polsce odbywa się peregrynacja relikwii bł. Hanny Chrzanowskiej. W diecezji drohiczyńskiej nawiedziły one szesnaście różnych miejsc. Ostatnim z nich był św. Antoniego w Drohiczynie.

Swoją podróż po diecezji relikwie rozpoczęły 19 grudnia 2022 r. w Domu Pomocy Społecznej w Ostrówku. Przez prawie miesiąc peregrynowały po szpitalach, domach pomocy, ośrodkach rehabilitacyjnych, zakładach opiekuńczo-leczniczych, wszędzie tam, gdzie człowiek dotknięty krzyżem cierpienia szuka ukojenia, pomocy i wsparcia. Wokół relikwii na modlitwie gromadzili się również pracownicy służby zdrowia oraz wszyscy ci, którzy niosą ulgę w cierpieniu osobom chorym i samotnym. Peregrynacja była nie tylko okazją, by modlić się za wstawiennictwem bł. Hanny Chrzanowskiej beatyfikowanej 28 kwietnia 2018 r. w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach, ale również poznać jej życie i działalność. 16 i 17 stycznia relikwie zagościły w Drohiczynie w domu św. Antoniego, gdzie na co dzień mieszkają księża emeryci oraz siostry loretanki. W tym czasie również drohiczyńscy parafianie mieli okazję modlić się za wstawiennictwem błogosławionej, ponieważ jej relikwie były wystawione w kościele katedralnym.

Koordynatorem całego przedsięwzięcia w diecezji drohiczyńskiej był ks. kan. mgr Jarosław Kuźmicki – Diecezjalny Duszpasterz Służby Zdrowia.

tekst i zdjęcia – ks. Marcin Gołębiewski

Bł. Hanna Chrzanowska urodziła się 7 października 1902 r. w Warszawie w rodzinie zasłużonej dla polskiej nauki i kultury oraz pielęgniarstwa polskiego. W 1910 r. rodzice Hanny przenieśli się do Krakowa, gdzie jej ojciec prof. Ignacy Chrzanowski objął katedrę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Hanna po maturze przeszła krótki kurs pielęgniarski, aby nieść pomoc ofiarom wojny polsko – bolszewickiej. W grudniu 1920 r. rozpoczęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Na wieść o powstaniu Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa przerwała studia i wstąpiła do nowo otwartej szkoły, aby całkowicie poświęcić się pielęgniarstwu. Po ukończeniu szkoły w 1924 r. wyjechała na stypendia do Francji i Belgii, gdzie pogłębiała wiedzę, zwłaszcza w zakresie pielęgniarstwa społecznego.

W latach 1926 – 1929 pracowała jako instruktorka w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarek i Higienistek w Krakowie. Od roku 1929 do 1939 redagowała miesięcznik „Pielęgniarka Polska” – pierwsze w Polsce czasopismo zawodowe dla pielęgniarek. Publikowała wiele prac z dziedziny pielęgniarstwa. Uczestnicząc w pracach Polskiego Stowarzyszenia Pielęgniarek Zawodowych, brała czynny udział w przygotowaniu uchwalonej przez Sejm w 1935 r. „Ustawy o pielęgniarstwie”, która uznawana za jedną z najlepszych w świecie, regulowała zawodowy status pielęgniarek. Obowiązywała w Polsce prawie do końca XX wieku. Hanna Chrzanowska przyczyniła się również w znacznym stopniu do powołania w 1937 r. Katolickiego Związku Pielęgniarek Polskich.

Druga wojna światowa nie oszczędziła wielu bliskich Hannie osób. Mimo tragicznych doświadczeń nie upadła na duchu. Już na początku wojny wróciła  do Krakowa i zgłosiła się na ochotnika do pracy w Polskim Komitecie Opiekuńczym, poświęcając wszystkie swe siły opiece nad uchodźcami, więźniami i przesiedlonymi. Szczególną troską otaczała osierocone dzieci, w tym dzieci żydowskie, poszukując dla nich rodzin zastępczych i bezpiecznych miejsc pobytu. Organizowała kolonie letnie i prowadziła akcje dożywiania. Pracowała niezwykle ofiarnie, często z narażeniem zdrowia i życia

Doświadczenie okrucieństwa wojny miało istotny wpływ na rozwój jej życia wewnętrznego. Był to czas szukania oparcia w Bogu, odkrywania siły modlitwy i znaczenia Eucharystii.

Po wojnie Hanna Chrzanowska rozpoczęła pracę w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarsko – Położniczej jako kierowniczka działu pielęgniarstwa społecznego. Wyjechała na stypendium do USA, gdzie pogłębiała wiedzę w zakresie pielęgniarstwa domowego. Zdobyte doświadczenie wykorzystywała organizując pielęgniarstwo przyszpitalne i domowe.

Przez wiele lat wykładała metodykę pielęgniarstwa otwartego w Szkole Instruktorek Pielęgniarstwa w Warszawie. Jako instruktorka i wychowawczyni kładła silny nacisk na wychowanie młodych pielęgniarek w duchu autentycznej służby człowiekowi choremu, z uwzględnieniem jego nie tylko zdrowotnych, ale i duchowych potrzeb z poszanowaniem jego godności.

W 1957 r. Hanna Chrzanowska objęła funkcję dyrektorki Szkoły Pielęgniarstwa Psychiatrycznego w Kobierzynie, a w rok później, po niespodziewanej likwidacji tej placówki, przeszła na wcześniejszą emeryturę. Nadal jednak pozostała obecna w życiu środowiska pielęgniarskiego. Brała czynny udział w pracach Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego. Opracowała cieszący się wielkim uznaniem podręcznik „Pielęgniarstwo w otwartej opiece zdrowotnej”. Publikowała fachowe artykuły na łamach czasopism pielęgniarskich.

Pełniąc wiele znaczących funkcji w strukturach szkolnych oraz w innych instytucjach środowiska pielęgniarskiego, Hanna Chrzanowska nie ukrywała swoich przekonań religijnych oraz przywiązania do wartości chrześcijańskich. Przeciwnie, dawała swoim życiem czytelne i przejrzyste świadectwo wiary. Taka postawa budziła szacunek i uznanie, zwłaszcza wśród uczennic i współpracowników, jednak rodziła niechęć, a nawet represje ze strony władz komunistycznych.

Emerytura nie oznaczała dla Hanny stanu odpoczynku. Znała problemy wielu schorowanych ludzi – samotnych, opuszczonych i niepełnosprawnych, pozbawionych jakiejkolwiek opieki. Idąc za głosem wewnętrznego natchnienia postanowiła zorganizować dla nich, opartą o struktury kościelne i niezależną od niewydolnej państwowej służby zdrowia, fachową pomoc pielęgniarską.

Z tą myślą zwróciła się do ks. Karola Wojtyły, późniejszego biskupa krakowskiego, znajdując u niego pełne zrozumienie dla swoich planów: Przy moralnym i materialnym wsparciu ze strony władz kościelnych, organizowała placówki pielęgniarstwa parafialnego w Krakowie i całej archidiecezji. Obdarzona charyzmatyczną osobowością skupiała wokół tego dzieła szerokie grono współpracowników i wolontariuszy. Były wśród nich pielęgniarki, siostry zakonne, jak również klerycy, księża, lekarze, profesorowie i studenci. Z ich pomocą organizowała dla swoich podopiecznych rekolekcje wyjazdowe, które przywracały chorym radość życia i dodawały sił do niesienia codziennego krzyża.

Dzięki jej staraniom upowszechnił się zwyczaj odprawiania Mszy św. w domu chorego oraz odwiedzin chorych w ramach wizytacji duszpasterskich. Wiele uwagi Hanna Chrzanowska poświęcała środowisku pielęgniarskiemu, troszcząc się o duchowy i etyczny poziom pielęgniarek położnych. Organizowała dla nich okresowe konferencje i doroczne rekolekcje. Rozpowszechniała wnikliwie ułożony „Rachunek sumienia pielęgniarki”.

Na wszystkich polach pracy z chorymi Hanna Chrzanowska współpracowała ściśle z ks. kard. Karolem Wojtyłą. Na jego wniosek, Ojciec św. Paweł VI odznaczył ją medalem „Pro Ecclesia et Pontilice”.

Życie wewnętrzne Hanny formowało się w znacznej mierze wg duchowości św. Benedykta. Od 1956 r. była oblatką Opactwa Tynieckiego. Służąc cale życie chorym i cierpiącym coraz wyraźniej uświadamiała sobie, że służy w nich samemu Chrystusowi.

Hanna Chrzanowska zmarła w Krakowie 29 kwietnia 1973 r. Uroczystościom pogrzebowym na Cmentarzu Rakowickim przewodniczył ks. kard. Karol Wojtyła. W homilii pogrzebowej powiedział m.in.: „Dziękujemy Ci Pani Hanno, że byłaś wśród nas ( … ) jakimś wcieleniem Chrystusowych błogosławieństw z Kazania na Górze, zwłaszcza tego, które mówi: błogosławieni miłosierni”.

Osoby bliżej znające Hannę dawały zgodne świadectwo, że w sposób heroiczny wypełniała przykazanie miłości bliźniego. Stąd w środowisku krakowskich pielęgniarek zrodziła się myśl, aby podjąć starania o jej beatyfikację. W 1995 r. pielęgniarki skupione w Katolickim Stowarzyszeniu Pielęgniarek i Położnych zwróciły się z prośbą do ks. kard. Franciszka Macharskiego o wszczęcie procesu beatyfikacyjnego.

Ksiądz Kardynał, który sam powiedział o Hannie, że była „sumieniem środowiska pielęgniarskiego”, życzliwie odniósł się do tej prośby i po spełnieniu niezbędnych wymogów w 1998 r. dokonał uroczystego otwarcia procesu. Hanna Chrzanowska została beatyfikowana 28 kwietnia 2018 r. w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach.

źródło – www.hannachrzanowska.pl