Konsekracja konkatedry w Sokołowie Podlaskim i dziękczynienie za 600 lat tamtejszych świątyń

Konsekracja konkatedry w Sokołowie Podlaskim i dziękczynienie za 600 lat tamtejszych świątyń

23 sierpnia podczas Eucharystii, której przewodniczył Prymas Polski ks. abp Wojciech Polak, obył się obrzęd uroczystego poświęcenia kościoła p.w. Niepokalanego Serca NMP w Sokołowie Podlaskim, który jest konkatedrą diecezji drohiczyńskiej. Aktu tego dokonał biskup drohiczyński Tadeusz Pikus. Homilię wygłosił senior ks. bp Antoni Dydycz, a obecni byli również biskup siedlecki Kazimierz Gurda oraz biskup pomocniczy diecezji siedleckiej Piotr Sawczuk. W uroczystości wzięli udział także kapłani z diecezji drohiczyńskiej, lubelskiej i siedleckiej, przedstawiciele wspólnot zakonnych męskich i żeńskich, parlamentarzyści, władze samorządowe oraz mieszkańcy miasta i goście. Poprzedziły ją tygodniowe Misje Święte prowadzone przez ks. prał. Zbigniewa Sobolewskiego dyrektora Dzieła Pomocy „Ad Gentes” przy Konferencji Episkopatu Polski ds. Misji. Dziękowano także podczas niej za 600 lat istnienia w Sokołowie Podlaskim świątyń katolickich.
W wygłoszonej homilii ks. bp Antoni Dydycz, nawiązując do nadchodzącej 1050 rocznicy Chrztu Polski, powiedział, że chrześcijaństwo tworzyło Polskę w jej obrazie kultury i tradycji. Wpisują się w nią również dzieje sokołowskich świętych na przestrzeni 600 lat.
Ksiądz biskup przybliżył historię pierwszych czterech drewnianych kościołów. Pierwszy z nich ufundował 12 maja 1415 roku dziedzic Sokołowa Mikołaj Sepieński, przy którym 3 października 1424 roku erygowano parafię katolicką. W 1632 roku ks. Stanisław Naborowski zbudował następny drewniany kościół, konsekrowany w 1665 roku przez ks. bpa Kazimierza Zwierza sufragana diecezji łuckiej. Kolejna drewniana świątynia została wzniesiona po 1737 roku, a spłonęła w 1798. W 1800 roku ks. Tomasz Kosieradzki, wzniósł kościół, który także w 1817 roku doszczętnie spłonął. Dziedzice ufundowali niewielki, murowany kościół, poświęcony w 1826 roku. Przetrwał on do czasów II wojny światowej, a w lipcu 1944 roku legł w gruzach, zbombardowany przez lotnictwo sowieckie.
Na miejscu zniszczonej świątyni parafialnej w 1948 roku przystąpiono do wznoszenia obecnego kościoła p.w. Niepokalanego Serca NMP według projektu Andrzeja Boniego z Warszawy. Fundamenty jego poświęcił 5 września 1948 roku biskup siedlecki ks. Ignacy Świrski. Pracami budowlanymi kierował ks. kan. Stanisława Pielasa. Po ich ukończeniu 25 października 1953 poświęcił go ks. bp Ignacy Świrski. Kolejni proboszczowie sokołowscy ks. inf. Jan Sobechowicz i ks. prał. Andrzej Krupa wspólnie z parafianami wykazali wiele troski o wystrój i piękno obecnego kościoła konkatedralnego.
W 1983 roku ukończono wznoszenie wieży wieńczącej fasadę świątyni i wyposażanie jej wnętrza. Na mocy Bulli św. Jan Pawła II „Totus Tuus Poloniae Populus” 25 marca 1992 roku kościół ten został podniesiony do godności konkatedry diecezji. 7 czerwca 1992 roku biskup drohiczyński Władysław Jędruszuk dokonał poświęcenia ołtarza. Złożono w nim też relikwie św. Wiktora. W latach 1992-1994 rezydował przy nim biskup pomocniczy diecezji drohiczyńskiej Jan Chrapek. Ostatnie prace kierowane przez ks. prał Andrzeja Krupę, przygotowujące do uroczystości poświęcenia polegały na odnowieniu zewnętrznym konkatedry, oświetleniu jej, gruntownym odnowieniu wnętrza, zbudowaniu drewnianej chrzcielnicy, ołtarza głównego, dwóch ołtarzy bocznych i stalli w stylu neogotyckim i prospektu organowego, 19. witraży w oknach. Ks. bp Antoni Dydycz powiedział, że w 67. roku od rozpoczęcia budowy świątyni ta „znalazła się w pełnej gotowości, aby otrzymać oleje święte”. Podkreślił też, że uroczystość poświęcenia świątyni wskazuje na jej charakter, czyli miejsca korzystania z darów duchowych i bycia domem rodzinnym, do którego prowadzi chrzest święty.
Po modlitwie poświęcenia, odmówionej przez ks. bpa Tadeusz Pikusa, a poprzedzonej śpiewem Litanii do Wszystkich Świętych, namaszczenia ścian dokonali: ks. abp Wojciech Polak, ks. bp Kazimierz Gurda, ks. bp Piotr Sawczuk i ks. bp Tadeusz Pikus. Zapalono również świece w miejscach namaszczenia, okadzono i pokropiono świątynię.
Dekret Biskupa Drohiczyńskiego odczytał wikariusz generalny diecezji drohiczyńskiej i Kanclerz Kurii Diecezjalnej ks. prał. Zbigniew Rostkowski.
Dokument podpisali: biskupi, przedstawiciele Senatu, Burmistrz Sokołowa, duchowieństwo, projektanci i wykonawcy oraz przedstawiciele rady parafialnej. Za wykonane prace i przygotowanie do uroczystości podziękowali przedstawiciele rady parafialnej i senatorowie.
Prymas Polski ks. abp Wojciech Polak podkreślił, że uroczystość ta wpisuje się w przygotowanie do 1050. rocznicy Chrztu Polski, przekazując wyrazy łączności i modlitwy przy grobie św. Wojciecha z miejsca, gdzie Polska na Wzgórzu Lecha w Gnieźnie narodziła się we wspólnocie ludów i narodów chrześcijańskich. Życzył również, aby ten kościół otwierał na Boga w ufności wysłuchania zanoszonych tutaj modlitw.
Zabierając głos ks. bp Tadeusz Pikus powiedział, że uroczystość ta ma szeroki charakter ponad parafialny z racji na to, że konsekrowana świątynia jest konkatedrą. Pogratulował także budowniczemu sokołowskiej świątyni i jego następcom, którzy ją wykończali, że jest ona zgodnie z zasadą stawianą przez Stolicę Apostolską w stosunku do świątyń odznaczać się ona szlachetnym pięknem, ale bez przepychu i jest symbolem oraz znakiem rzeczywistości nadprzyrodzonej, bo dzięki świątyni wchodzimy przez bramę do Królestwa Niebieskiego. Zakończył zaś apelem, aby w świetle biblijnego przesłania i rzeczywistości Kościoła zadawać sobie życiowe pytania: „Kogo mamy słuchać oraz komu mamy służyć?”

 Artur Płachno