Jubileusz parafii Starawieś

Uroczystości jubileuszowe były połączone z odpustem parafialnym ku czci patrona parafii. Wizerunek św. Michała Archanioła króluje w głównym ołtarzu świątyni i przypomina, że Książe wojska niebieskiego czuwa nad całą wspólnotą, dopomaga w walce ze złem i wspiera w dążeniu ku życiu wiecznemu.

Głównym punktem obchodzonego jubileuszu była Msza św. celebrowana 24 września pod przewodnictwem bpa Tadeusza Pikusa. W homilii biskup przypominał prawdę o Chrystusie Zbawicielu, który poprzez swoją Mękę, Krzyż i Zmartwychwstanie przyciągną wszystkich do siebie i otworzył bramy królestwa Bożego. Dzięki Niemu mamy przystęp do Ojca, który nie jest Bogiem oddalonym od człowieka, ale bardzo bliskim. Przypomniał również historię starowiejskiej parafii podkreślając wagę obchodzonego jubileuszu. „Jest to szczególny moment, w którym pragniemy wyrazić wdzięczność wam, a wraz z wami Bogu, za dar waszego życia i posługi, która od pięciuset pięćdziesięciu lat prowadzi ludzi do Chrystusa. Za wstawiennictwem św. Michała Archanioła, patrona parafii, polecamy Bogu miłosiernemu kapłanów oraz wszystkich parafian, którzy zakończyli drogę ziemskiego posługiwania i życia. Dzięki tym kapłanom i wiernym, pracującym w winnicy Pańskiej, wielu ludzi otrzymało nadzieję, pomoc oraz wsparcie duchowe” – powiedział kaznodzieja.

Mszę św. koncelebrowali dwaj byli proboszczowie parafii Starawieś: ks. prał. Kazimierz Siekierko oraz ks. kan. Ryszard Nicpoń. Wspominano również pozostałych proboszczów, dziękując wszystkim duszpasterzom za ich trud i posługę duszpasterską w parafii. Podczas Eucharystii pobłogosławiono figurę św. Michała Archanioła, która stanowi wotum wdzięczności parafian za dar wspólnoty. Biskup poświecił również przyniesione przez wiernych pamiątki jubileuszowe. Po procesji eucharystycznej wybrzmiał radosny hymn Ciebie Boga wysławiamy. Przedstawiciele parafin wyrazili swoją wdzięczność biskupowi oraz obecnym kapłanom za modlitwę i duchowe wsparcie.

Słowa szczególnej wdzięczności popłynęły w stronę dwóch kapłanów: ks. Jarosława Oponowicza oraz ks. Mateusza Czubaka, którzy poprzez Misje Święte przygotowali całą wspólnotę do jubileuszu. Podczas siedmiodniowych rekolekcji kapłani poruszali różnorodne tematy dotyczące życia chrześcijańskiego: zbawienie – najważniejszy cel życia, poznać Boga; chrzest – odnowienie przyrzeczeń; pokuta i nawrócenie; odnowienie ślubów małżeńskich, kapłańskich, osób konsekrowanych; Słowo Boże, Eucharystia, Kościół; krzyż i cierpienie – troska o chorych; święte znaki: Krzyż Pratuliński i Matka Boża Kodeńska, nasza Matka i Królowa.

Na każdy dzień wyznaczone były zadania, które miały zachęcić uczestników do jeszcze głębszego przeżywania Misji. Parafianie mieli m.in. pozbyć się pogańskich przedmiotów negujących przykazania Boże, zawiesić w domach kropielnice z wodą święconą, podjąć post o chlebie i wodzie, zasiąść do uroczystego posiłku przy rodzinnym stole. Podczas rekolekcji kapłani odwiedzili w domach osoby chore i w podeszłym wieku. W programie nie zabrakło spotkania z tymi, którzy nie mogą przystępować do sakramentów świętych. Chętni wierni mieli również okazję nałożyć Szkaplerz Najświętszej Maryi Panny. Przez cały czas towarzyszyła specjalna modlitwa w intencji Misji Świętych. Celem tego wyjątkowego czasu było odnowienie duchowe parafii, umocnienie wiary oraz więzi ze wspólnotą Kościoła. Zewnętrzną pamiątką jest krzyż misyjny postawiony na palcu przykościelnym. Jego pobłogosławienia dokonał bp Tadeusz Pikus na zakończenie uroczystości jubileuszowych.

Pierwszy drewniany kościół pw. św. Michała Archanioła został ufundowany i uposażony przez Stanisława Kossowskiego z Kossowa w 1473 r. Erekcję parafii 9 lutego 1474 r. zatwierdził ks. Marcin Krzeczowicz/Krzeszowski – ówczesny biskup łucki i przydzielił kościół plebanowi węgrowskiemu Teofilowi. Z nieznanych przyczyn w 6 maja 1866 r. stary, drewniany kościół doszczętnie spłonął. Do czasu zbudowania nowej świątyni nabożeństwa odprawiano w tymczasowej kaplicy. W ramach represji popowstaniowych 21 listopada 1866 r. rząd carski skonfiskował beneficjum starowiejskie. Obecny murowany kościół został zbudowany w latach 1866-1869 kosztem kolejnych dziedziców starowiejskich: księcia Sergiusza Golicyna h. Golicyn i jego żony Marii z hr. Jezierskich, staraniem ks. Franciszka Konstantego Jabłońskiego – administratora starowiejskiego. Poświęcenia kamienia węgielnego dokonał w niedzielę 7 października 1866 r. ks. kan. Wiktoryn Ignacy Joachim Jemielitty. Projektantem nowej neogotyckiej świątyni był architekt warszawski Bolesław Paweł Podczaszyński. Konsekrował ją w czasie wizytacji kanonicznej 19 sierpnia 1884 r. ks. Kazimierz Józef Wnorowski – biskup lubelski i administrator apostolski diecezji podlaskiej. Projektantem i dekoratorem wnętrza kościoła po śmierci Podczaszyńskiego był Ludwik Franciszek Martini z Warszawy. Na początku I wojny światowej 6 sierpnia 1915 r. wojska rosyjskie skonfiskowały trzy dzwony, a 18 maja 1917 r. wojska pruskie zarekwirowały wszystkie piszczałki organowe, polecając zastąpić je drewnianymi. Na początku II wojny światowej w czasie bombardowania wsi 10 września 1939 r. kościół doznał wielu zniszczeń. Po wejściu wojsk niemieckich został on zamieniony na tymczasowy szpital wojskowy i ograbiony z niektórych paramentów liturgicznych. W latach 1966-1970 ks. Józef Bloch wstawił figuralne witraże w nawie poprzecznej. W 1984 roku w prezbiterium kościoła została wykonana polichromia, której autorem był Zbigniew Majchrowicz z Raszyna.

Obecnie parafia liczy blisko 3,5 tys. wiernych. Oprócz Starejwsi należą do niej miejscowości: Błotki, Borzychy, Gruszczyno, Grygrów, Huta Gruszczyno, w której znajduje się kaplica dojazdowa, Janówki, Kalaty, Kalinowiec, Kałęczyn, Kazimierzów, Ludwinów, Maciejów, Majdan, Osowiec, Paplin, Starawieś, Tończa, Wólka Paplińska, Zabrudnie, Zuzułka, Żulin.

Urząd proboszcza pełni ks. kan. Waldemar Górski, funkcję wikariusza zaś ks. Łukasz Skarżyński.

tekst i zdjęcia – ks. Marcin Gołębiewski