Wiadomości

Idź odbuduj mój Kościół

W parafii poklasztornej w Węgrowie z okazji 30-lecia jej powstania w dniach od 9 do 16 czerwca odbyły się misje parafialne, którym przewodniczył duchowy syn św. Franciszka, o. Teodor Knapczyk OFM.

Parafia została erygowana przez bpa Władysława Jędruszuka 1 marca 1994 roku, a powołana do życia 31 lipca 1994 roku przez bpa Antoniego Dydycza. Pierwszym proboszczem został dotychczasowy rektor kościoła poklasztornego ks. kan. Zbigniew Latosi, który na przestrzeni 11 lat starał się wykonać szereg niezbędnych prac remontowo-budowlanych. Kolejnym proboszczem był. Ks. kan Mieczysław Rzepniewski, a także ks. prał. Zbigniew Karolak, który utworzył w dawnym klasztorze ojców franciszkanów Katolickie Przedszkole św. Antoniego. W 2012 roku decyzją bpa Antoniego Dydycza urząd proboszcza objął ks. kan. dr Romuald Kosk. Stanęło przed nim wielkie wyzwanie: odrestaurowanie całego kompleksu poklasztornego. Widząc te potrzeby grupa parafian, która od dłuższego czasy była związana z parafią poklasztorną założyła za zgodą proboszcza Stowarzyszenie Klasztor Węgrów – Centrum Dialogu Kultur, którego celem było wspieranie parafii w rewitalizacji tego wyjątkowego zabytku z przełomu XVII i XVIII wieku. W 2019 roku zostały przeprowadzone prace remontowo-budowlane w podziemiach klasztoru, gdzie została utworzona nowoczesna, multimedialna Ekspozycja Muzealna „Węgrów – miasto wielu kultur i religii” opowiadająca o sześciowiekowej historii Węgrowa. Nie tylko zostały przeprowadzone szeroko zakrojone prace remontowe i restauracyjne, ale także wspólnie prowadzonych jest wiele działań kulturalnych, edukacyjnych, a także humanitarnych, zwłaszcza dla Polaków mieszkających na Litwie oraz Ukrainie. To wszystko było możliwe dzięki realizacji projektu w ramach Porgramu Współpracy Transgranicznej Polska-Ukraina 2014-2020 w partnerstwie z Archidiecezją Lwowską. Od czerwca 2022 roku w dawnym klasztorze funkcjonuje Centrum Dialogu Kultur, które na przestrzeni minionych 24 miesięcy zorganizowało ponad 250 wydarzeń edukacyjnych, artystycznych, kulturalnych oraz formacyjnych. W tych wszystkich działaniach ks. Romuald Kosk był zawsze otwarty na różne inicjatywy, które bardzo często przekraczały typowy wymiar pracy duszpasterskiej.

Te wszystkie działania są istotne i ważne, jednak bez „inwestycji” w budowanie wspólnoty parafialnej, odrodzenie duchowe, to są tylko i wyłącznie budowaniem materialnego zaplecza. Z tego względu ks. Romuald Kosk postanowił, że jubileusz 30-lecia istnienia Parafii pw. św. Piotra z Alkantary i św. Antoniego z Padwy, najlepiej będzie obchodzić przeprowadzając misje parafialne. Zaprosił misjonarza o. Tedora Knapczyka z zakonu ojców franciszkanów, dla których został wybudowany kompleks w Węgrowie. Każdego dnia były głoszone nauki misyjne, który dotykały najważniejszych spraw życia duchowego. Nie zabrakło modlitwy na cmentarzu, Drogi Krzyżowej ulicami miasta, namaszczenia chorych oraz odnowienia sakramentu małżeństwa, a także szkoła adoracji. Jest to elementem przygotowania parafian do powstającej w klasztorze kaplicy Wieczystej Adoracji. W trakcie misji bp Piotr Sawczuk udzielił młodzieży sakramentu bierzmowania, podkreślając jak wielką wagę odgrywa w życiu relacja z Jezusem Chrystusem. Zwieńczeniem misji była suma odpustowa ku czci św. Antoniego, podczas której misjonarz przekazał na ręce proboszcza relikwie św. Piotra z Alkantary, głównego Patrona Parafii. Tego dnia swoje święto obchodziło także Katolickie Przedszkole św. Antoniego, które wzorem lat ubiegłych przygotowało festyn dla całych rodzin z dmuchańcami, zabawami, grillem oraz słodkościami.

Czas misji był wyjątkowym tygodniem, podczas którego wierni mogli na chwilę się zatrzymać i wewnętrznie zapytać o sens własnego życia, o relację z Jezusem oraz jak silną mam więź ze wspólnotą parafialną. Aktualnie w parafii bardzo prężnie funkcjonują różne grupy parafialne i wspólnoty: Neokatechumenat, Caritas, KSM, Koła Żywego Różańca, chór parafialny, Liturgiczna Służba Ołtarza, Odnowa w Duchu Świętym, Domowy Kościół. Wartością każdej z nich jest, oczywiście, specyficzny charyzmat, ale także zaangażowanie w życie parafii. Miejmy nadzieję, że miniony czas przyniesieni duchowe owoce w życiu osobistym, rodzinnym, a także wspólnoty parafialnej, poprzez większe zaangażowanie, zwłaszcza w dziele ewangelizacji.

Tekst: Marek Sobisz

Zdjęcia: Marek Sobisz; Elżbieta Wrzosek