ROGÓW – Parafia św. Anny

Pierwotna nazwa wsi brzmiała: Rogowo, później miejscowość określano: Stary Rogów i Nowy Rogów. W 1388 roku dziedzicem Rogowa w ziemi drohickiej był Nagorka Czech Mazowszanin z Głoskowa w ziemi warszawskiej. W 1415 roku Mikołaj Sepieński h. Nowina, sekretarz (1413-1424) wielkiego księcia litewskiego Witolda Aleksandra (ok. 1348-1430), nadał tę wieś w formie uposażenia kościołowi w Sokołowie. W 1507 roku Rogów nabył od ostatniego z rodu Sepieńskich, czyli Stanisława Sokołowskiego (wnuk Mikołaja Sepieńskiego) – dziedzic Dołubowa i Hołubli Jan Steckowicz (Stecko) Dołubowski h. Łabędź zwany Cybulka (zm. przed 5 kwietnia 1541 r.), starosta drohicki (1501-1508), marszałek hospodarski (1520-1541). Jego adoptowana córka Anna z ks. Druckich-Lubeckich, która poślubiła Mikołaja Ostyka/Ościka (zm. 1564), starostę krewskiego (1564), ufundowała tutaj w 1546 roku cerkiew prawosławną pw. św. Dymitra. Wzmianka o fundacji została wpisana w księgi drohickie w 1644 roku. W 1569 roku Anna Drucka-Lubecka Ościkowa sprzedała Rogów Mikołajowi Kiszce, staroście drohickiemu i wojewodzie podlaskiemu. Na początku XVII wieku duchowieństwo i mieszkańcy parafii Rogów przyjęli unię z Kościołem katolickim. W latach 1714-1717 proboszczem unickim był tutaj ks. Antoni Mieleszkiewicz.
W 1757 roku kolatorami rogowskiego kościoła byli: Kazimierz, Faustyn i Romuald synowie Jakuba Gąssowskiego (Gąsowskiego), wojskiego bielskiego (1735-1753), podczaszego nowogródzkiego (1773) i Marianny Cieciszewskiej. Po 1800 roku Józef i Ignacy synowie wspomnianego Kazimierza Gąssowskiego (wnukowie Jakuba) sprzedali Rogów i inne dobra generałowi majorowi wojsk koronnych (1783-1787) Adamowi Szydłowskiemu h. Lubicz (zm. 1819), pokojowemu królewskiemu i staroście mielnickiemu (1775).
W 1815 roku, dzięki pomocy wspomnianego dziedzica Repek Adama Szydłowskiego i jego żony Wiktorii z Kuczyńskich (ok. 1775-1840), została zbudowana drewniana cerkiew unicka pw. św. Dymitra.
W ramach prześladowań unii parafia została skasowana w 1875 roku, świątynię zamieniono na prawosławną cerkiew, a ks. Teodora Telakowskiego (1840-1895), ówczesnego proboszcza (1868-1874), wydalono z Królestwa do Galicji. Dopiero po odzyskaniu niepodległości – na mocy rozporządzenia nr 65 z dnia 11 grudnia 1918 roku – wydanego przez ks. Henryka Przeździeckiego (1873-1939), biskupa siedleckiego czyli podlaskiego (1918-1939), świątynia została rewindykowana katolikom. W dniu 12 maja 1919 roku wspomniany ks. Henryk Przeździecki wznowił tutaj istnienie parafii katolickiej. W latach 2010-2012 staraniem obecnego proboszcza ks. Dariusza Misiora został przeprowadzony gruntowny remont kościoła. W ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich położono wokół świątyni kostkę brukową.
Obok kościoła znajduje się drewniana dzwonnica z początku XIX wieku, konstrukcji słupowej. Po drugiej zaś stronie drogi stoi drewniana plebania, zbudowana w 1930 roku, staraniem ks. Franciszka Osińskiego (1895-1995), proboszcza rogowskiego (1929-1938). W 2006 roku została ona gruntownie odrestaurowana przez ks. Zbigniewa Pateja administratora rogowskiego (2004-2010).

Oprac. ks. dr Zbigniew Rostkowski