KOSÓW LACKI – Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
 | |
Dane o parafii:
Erygowana: 1425 r.
Mieszkańców: 5200
Katolików: 5180
Punkty duszpasterskie:
– kościół parafialny
– kaplica w Chruszczewce pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa
– kaplica w Rytelach Wszołkach pw. św. Maksymiliana Kolbego
Do parafii należą:
Albinów, Chruszczewka, Dębe, Grądy, Guty, Henrysin, Hulidów, Jakubiki, Kosów Lacki, Krupy, Łomna, Maliszewa Nowa, Maliszewa Stara, Nowa Wieś, Olszew, Ratyniec Nowy, Ratyniec Stary, Rytele Wszołki, Sitne, Telaki, Tosie, Trzciniec Duży, Trzciniec Mały, Zaleś, Zawady, Żochy.
Wieś Kosów, zwana wcześniej Kossowo, początkowo należała do parafii Zuzela (1228), leżącej po drugiej stronie rzeki Bug. W niedzielę po Bożym Ciele, czyli 13 czerwca 1417 roku została ona nadana przez wielkiego księcia litewskiego Witolda Aleksandra (ok. 1348-1430) jego rycerzowi – Marcinowi Ciołkowi h. Ciołek, staroście pułtuskiemu (1417), który był związany z kościelnym kręgiem pułtusko-płockim.
W 1425 roku została erygowana tutaj parafia rzymskokatolicka. Pierwszy kościół pw. Nawiedzenia NMP i św. Józefa ufundował Marcin Ciołek, zwany Kossowskim, lub jego syn Andrzej, sędzia ziemski drohicki (1450-1483). Rodzina Kossowskich, która była właścicielem tej wsi do końca XVIII wieku, należała do głównych kolatorów kosowskiej świątyni. Wśród jej pierwszych znanych plebanów należy wymienić ks. Jana (1471-1475), ks. Pawła (1482), ks. Marcina (1508) i ks. Jakuba Kamieńskiego (1525-1544). W 1589 roku ks. bp łucki Bernard Maciejowski zatwierdził akt fundacyjny wystawiony przez wszystkich ówczesnych współwłaścicieli Kosowa. Określał on dokładnie terytorium parafii i został wpisany do ksiąg Konsystorza Janowskiego.
W 1530 roku w części Kosowa zwanej „ruską” istniała prawosławna cerkiew pw. Narodzenia NMP, która po unii w 1596 roku została zamieniona na cerkiew unicką. W połowie XVIII wieku jej kolatorem był Wawrzyniec Wojciech Kossowski h. Ciołek (zm. po 1753), miecznik podlaski (1705-1717) i wojski drohicki (1717-1752).
Jeden z proboszczów kosowsko – sterdyńskich ks. Jan Zaleski należał do wielkich dobrodziejów klasztoru jezuickiego w Drohiczynie, zapisując 5 lutego 1655 r. znaczne sumy na rzecz ich rezydencji.
W okresie „potopu szwedzkiego” 1657 roku kościół w Kosowie został spalony przez wojska szwedzkie i kozackie. Potwierdził to ks. Jan Stefan Wydżga (ok. 1610-1685), biskup łucki (1655-1659), w swoim sprawozdaniu do Stolicy Apostolskiej z dnia 15 marca 1658 roku. Staraniem miejscowych dziedziców wkrótce pobudowano nową świątynię. W 1755 roku został wzniesiony kolejny kościół staraniem Jacka (Hiacynta) Rostworowskiego h. Nałęcz, cześnika (1738-1739) i podczaszego podlaskiego (1739-1775), pod kierunkiem ks. Józefa Pawła Dąbrowskiego. Wspomniany podczaszy podlaski w 1746 roku ufundował relikwiarz Drzewa Krzyża Świętego, który do dzisiaj jest przechowywany w kosowskiej świątyni.
W 1723 roku Kosów był wspominany jako miasto. Prawa miejskie otrzymał jednak w 1778 roku na mocy przywileju Stanisława II Augusta Poniatowskiego, króla polskiego (1764-1795), który otrzymał Franciszek Marceli Kossowski (zm. 1782), sędzia (1765-1777) i podkomorzy drohicki (1777-1782). W 1866 roku prawa te zostały odebrane przez rząd carski.
Obecny murowany kościół w stylu neogotyckim został wzniesiony w latach 1907-1924, staraniem ks. Antoniego Surackiego (ur. 1869), ówczesnego proboszcza (1906-1919) oraz jego następcy w latach 1919-1925 ks. Pawła Skwary (1873-1942), według projektu arch. Józefa Piusa Dziekońskiego (1844-1927) z Warszawy. Stary kościół został rozebrany i sprzedany w 1924 roku. W tym też roku zaczęto odprawiać nabożeństwa w nowej świątyni. Podczas II wojny światowej kościół został mocno uszkodzony. W latach 1945-1951 staraniem parafian dokonano restauracji świątyni pod kierunkiem ks. kan. Władysława Stępnia (1905-1968), proboszcza kosowskiego (1948-1968), którą 9 listopada 1952 r. konsekrował ks. Ignacy Świrski (1885-1968), biskup siedlecki czyli podlaski (1946-1968). Ks. bp Antoni P. Dydycz w asyście pasterza sandomierskiego ks. bp. Andrzeja Dzięgi 29 października 2006 roku uroczyście poświęcił czyli konsekrował nowy ołtarz soborowy, składając w nim relikwie św. ojca Pio.
Naprzeciw kościoła, po drugiej stronie ulicy stoi murowana plebania, zbudowana w 1958 roku pod kierunkiem wspomnianego ks. kan. Władysława Stępnia, dziekana sterdyńskiego (1953-1967). W latach 1998-2001 została ona rozbudowana przez ks. prał. Stanisława Kurka. Poświęcenia nowej części dokonał 10 grudnia 2001 roku ks. Antoni P. Dydycz, biskup drohiczyński.
Kaplice:
Chruszczewka – Murowana kaplica pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa została zbudowana w 1984 roku, staraniem ks. Stanisława Domańskiego (1908-1989), proboszcza kosowskiego (1968-1985).
Rytele Wszołki – Murowana kaplica pw. św. Maksymiliana Kolbego została zbudowana w 1982 roku, staraniem wspomnianego ks. Stanisława Domańskiego.
Oprac. ks. dr Zbigniew Rostkowski
| Akcja Katolicka |
| Apostolat Modlitwy za Kapłanów „Margaretka” |
| Parafialny Zespół Caritas |
| Rycerstwo Niepokalanej |
| Stowarzyszenie Żywego Różańca |
Mapa
Kancelaria parafialna
Czynna:
pon – pt: 8:00 – 9:00, 17:00 – 17:45 (czas zimowy: 16.00 – 16.45) oraz bezpośrednio po Mszy św. wieczornej.
W niedziele i święta: bezpośrednio po każdej Mszy św. wyłącznie osoby dojeżdżające.
Sprawy związane z pogrzebem można załatwiać również poza wyznaczonymi godzinami.
Narzeczeni powinni umówić się na spotkanie z duszpasterzem na konkretną datę i godzinę.
Msze Święte
Inne nabożeńśtwa
Msze św. w święta niebędące dniami wolnymi od pracy:
8:00, 10:00, 18:00 (czas zimowy 17:00)
Odpusty:
8 września – Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
29 czerwca – św. Apostołów Piotra i Pawła
Nabożeństwo adoracyjne:
II niedziela października – wtorek
Rocznica poświęcenia kościoła:
Księża w parafii
