HOROSZKI DUŻE – Parafia Matki Bożej Anielskiej

Król Zygmunt I Stary (1505-1548) ok. 1545 roku wydał zgodę Ihnatowi Horoszko na lokację wsi i założenie wójtostwa w starostwie mielnickim. W XVI wieku miejscowość nazywała się – Horoszkowa Wola. W latach 1661-1664 pojawiła się nazwa Horoszki. W tym czasie wieś była własnością królewską i należała do parafii sarnackiej, która była jednym z trzech okręgów administracyjnych diecezji łuckiej.
Filia duszpasterska w Horoszkach Dużych została ustanowiona dnia 25 kwietnia 1938 r. przez ks. Henryka Przeździeckiego (1875-1939), biskupa siedleckiego czyli podlaskiego (1918-1968). Obecny drewniany kościół został zbudowany w tzw. „ryglówkę” w latach 1933-1934, na placu ofiarowanym przez Jana Sawczuka, syna Andrzeja. Budową kierował ks. Stanisław Golatowski (ur. 1891), proboszcz parafii Konstantynów (do 1934). Jego poświęcenia w dniu 2 sierpnia 1934 roku dokonał wspomniany ks. Stanisław Golatowski z Konstantynowa. W dniu 23 sierpnia tegoż roku ks. Czesław Sokołowski (1877-1951), biskup tytularny Pantacomia (4 października 1919 r.) sufragan podlaski (1919-1946) i administrator apostolski diecezji podlaskiej (1940-1946), erygował w Horoszkach Dużych kaplicę publiczną (oratorium publicum) pw. Matki Bożej Anielskiej. Wspomniany sufragan podlaski w dniu 1 czerwca 1938 roku otworzył w Horoszkach samodzielną filię duszpasterską (cum cura animarum), delegując do obsługi duszpasterskiej księży z Konstantynowa. Pierwszym rektorem tegoż kościoła został 1 marca 1941 roku (do 1943) ks. Edmund Sadowski (1911-1985). W dniu 8 października 1944 roku – na mocy pozwolenia ks. administratora diecezji siedleckiej (5 września 1944) ks. Jan Samulak (1904-1983), dziekan dekanatu janowskiego (do 1949) dokonał poświecenia kaplicy w Horoszkach.
W 1944 roku kościół został rozbudowany o dwie boczne kaplice. Do rangi samodzielnej parafii filia w Horoszkach została podniesiona dnia 15 maja 1991 roku przez ks. Jana Mazura, biskupa siedleckiego czyli podlaskiego (1968-1996).
Obok kościoła stoi drewniana plebania zbudowana w latach 1942-1945 roku, pod kierunkiem wspomnianego ks. Edmunda Sadowskiego i jego następcy w latach 1943-1945 ks. Tadeusza Duszy ze Zgromadzenia Księży św. Rodziny.

Oprac. ks. dr Zbigniew Rostkowski